Kroniek van de Lindrainweg 30-1

Opgetekend door André

Ons vakantiehuis
Het grote huis aan de Lindrainweg 30 te Hopfgarten is gebouwd in 1975 door de eigenaar van het toenmalige lokale installatiebedrijf, de heer Josef (Pepi) Weißkopf. Destijds was het een van de grootste- en riantere woningen van Hopfgarten. Het perceel had voorheen een agrarische bestemming en was heerlijk gelegen, buiten- en boven het dorp, aan de zonzijde van de huisberg de Hohe Salve. Het ligt op een vlak en zonnig plateau, op een hoogte van 717 meter, met een schitterend uitzicht over het dal van de Kelchsau met in de verte zicht op:

de Glantersberg links, de Markbachjoch rechts achter de boom en de Feldalphorn en de Schwaigberghorn in de verte.
Vanaf de bouw was de gehele begane grondverdieping sport, sauna en fitnessruimte. Maar dit huis bleek voor normaal gezinsgebruik veel te groot en op enig moment heeft Pepi een deel verhuurd aan zeer welgestelde oliesjeiks uit Saudie-Arabië. Met eigen ogen heb ik destijds de opwinding gezien die door het dorp ging als deze heren in witte gewaden en met Arabische hoofddoek, in hun witte cabriolet Rolls-Royces door het dorp reden. In 1979 besloot de heer Weißkopf om de gehele beneden verdieping om te bouwen tot twee grote appartementen en deze te verhuren.

Marianna
Marianna is geboren en getogen in dit mooie dorpje Hopfgarten, gelegen tussen Kufstein en Kitzbühel.
Haar ouders hebben altijd een authentieke bergboerderij gerund op de Gruberberg. Je ziet hem liggen als je bij ons vanaf het terras naar links omhoog kijkt, tegen de berg aan de overzijde van het dal. Het ligt vijf kilometer (lopen) verwijderd van de dorpskern. Koeien, kalveren, kippen, varkens, poezen en een paard waren vroeger haar weinige speelkameraadjes. Maar vooral blij was ze met de vaak aanwezige logeergasten die op de boerderij hun vakanties doorbrachten. Die brachten afwisseling. Meteen na de lagere school ging Marianna naar het internaat van de Weitauer Landwirtschaftschule in St.Johann, waar ze werd opgeleid om als boerin een boerderij te runnen. Na de Landwirtschaftschule heeft ze eerst veel horeca ervaring opgedaan bij verschillende Gasthäuser en skihutten, waarna ze uiteindelijk de huisverzorgster/gouvernante werd in een welgestelde zakenfamilie. Hier maakte ze volledig deel uit van de familie en in hun villa had ze ook een eigen appartment.

Marianna is altijd erg betrokken geweest bij het sociale leven van Hopfgarten. Haar passie was dansen. Ze maakte deel uit van de Schuhplattler Tanzgruppe Hopfgarten en in die hoedanigheid heeft ze in meerdere landen van Europa opgetreden en vaak ook in Nederland (Arnhem Gelredome, Eindhoven Philipshal, Veldhoven, maar ook op verschillende dorpsfeesten en carnavalsweekeinden in Brabant waren ze regelmatig van de partij). Ze was danslerares van de kinderdansgroep Hopfgarten en bekleedde meerdere bestuursfuncties. Ze was ook lid van de Trachtenverrein Hopfgarten. Kortom: Marianna was en is nog steeds sterk verbonden met haar Heimat Hopfgarten en elke authentieke Hopfgartner kent haar.

André
André is geboren en getogen in Ede op de Veluwe. Zijn jeugd speelde zich voornamelijk af in het buitengebied van de Gelderse Vallei en het randgebied van de Zuidwest-Veluwe. Na zijn studieverloop van instrumentmaker via werktuigbouwkundige en scheepswerktuigkundige, heeft hij zich gespecialiseerd in de milieuproblematiek en heeft vervolgens zijn hele loopbaan gewerkt bij de provincie Zuid-Holland als projectleider bodemsanering. Zijn vrijetijdsbezigheden bestonden uit technisch hobbyen, windsurfen, skiën en vakanties naar mooie natuurgebieden. Hij combineerde dit veelal met ski- en wandelvakanties in Oostenrijk en surfvakanties langs de kusten van Kroatië.

Samen

Ik heb Marianna in 1987 leren kennen toen ik in Oostenrijk op doorreis was naar een surfvakantie in Kroatië.
Toen in 1990 zich onze zoon Christian aankondigde, kwam Marianna bij mij in Nederland wonen. In 1997 kondigde zich onze dochter Dorien aan.
In hetzelfde jaar kwam één van beide appartementen van de Lindrainweg 30 te koop. Omdat Marianna vond dat het onderhand tijd werd voor een eigen vaste plek in Hopfgarten, kocht ze dit appartement.
Het appartement was toen behoorlijk uitgeleefd. Wij besloten om het in eigen beheer volledig te gaan renoveren. Het was een intensieve en drukke periode waarbij we het appartement tot een kaal betonnen skelet hebben ontmanteld en daarna geheel nieuw hebben opgebouwd en ingericht tot wat het nu is.

Het appartement is lange tijd één grote bouwput geweest. Familie, vrienden en kennissen zijn regelmatig op “vakantie” meegegaan, uiteraard om een handje mee te helpen. Ons gezin sliep in die periode bij oma en opa op de boerderij. Maar om het allemaal logistiek wat makkelijk te houden sliepen de “werkers” meestal in tuinstoelen, geïmproviseerde bedden of zelfs in de badkuip. Een week lang hadden we geen ramen of deuren meer. Ter bewaking sliepen we gewoon met de jassen aan voor de weg gesloopte raampartijen. Het was een gezellige periode en er is door veel mensen ontzettend veel werk verzet.

Onze dank gaat dan ook uit naar mijn broer Ben die, in overleg met het lokale energiebedrijf – alles wat te maken heeft met elektriciteit – heeft verwijderd en geheel nieuw heeft geïnstalleerd, compleet met hoofdgroepenkasten en de voor die tijd innovatieve zelfgebouwde elektronische afstandsbediening van de verwarming, de boiler en enkele andere mogelijkheden. Dank ook aan zijn zoon (en mijn neef) Marcel, die zich in die kale begindagen heeft ingezet als pionier manusje van alles, slapend tussen stapels nieuwe kozijnen, pallets met stenen, zakken cement, veel bouw en slooppuin en soms zelfs zonder ramen en deuren. Maar ook andere vrienden en kennissen hebben veel gedaan tijdens de wederopbouw. Onkel Hans die dagenlang aan het puin scheppen was in de glijgoten die naar de onder aan de berghelling opgestelde puincontainers voerde, Coussin Matthias die al het stucadoorswerk heeft verricht. Het was een geweldige tijd van saamhorigheid. Het heeft ons allen vele vakantiedagen gekost, maar het was erg leuk om dat samen te doen.

In de jaren daarna is de tuin op de berghelling gerenoveerd en hebben we er een tuinhuisje bij gebouwd. De buitenboel was vroeger één grote woestenij van wilde hazelaarstruiken en rotsblokken. Het was jarenlang niet onderhouden. De herinrichting van de tuin bestond daarom ook vooral uit het verwijderen van al het oude struikgewas en het aanleggen van betonnen plateau’s, terrassen en trappen.

Nog weer een periode later hebben we boven op de parkeerplaats langs de Lindrainweg een carport gebouwd. Een bijzondere herinnering heb ik hierdoor aan vriend Ed die aanbood om met zijn vrachtauto-combinatie met hijskraan heen en weer te rijden om ter plaatse even de door mij in Nederland gemaakte nieuwe carport af te leveren, daar samen op te bouwen en in elkaar te hijsen; echt geweldig!

In de voorbije decennia zijn wij van deze plek gaan houden. Het was voor ons het ideale rustpunt in een hectisch bestaan. Niet zonder reden is er aan het fotoalbum een aparte categorie “even pauze” toegevoegd. Vrijwel al onze vrienden en kennissen hebben hier gebruik van gemaakt. Menige vriend of vriendin heeft hier zijn accu weer opnieuw kunnen opladen. Of het nu zomer is of winter: als de zon schijnt kun je op ons overdekte terras altijd buiten liggen. Behalve af en toe het zachte geruis van de trein die het dal doortrekt en het gezang van de krekels is het hier doorgaans oorverdovend stil. Als u geluk hebt, ziet u in de avondschemering de reeën grazen in het naastgelegen weiland van buurman boer Peter. Eekhoorntjes springen door de bomen en je hoort het hakken van de spechten die hierdoor de insecten naar buiten tikken.
En naast de serene rustige ligging met schitterend uitzicht, is het ook een perfecte plek om hiervandaan mooie wandelingen of fietstochten te maken. De skipiste bevindt zich aan de overzijde van de Lindrainweg. Maar ook verder in de regio zijn tal van leuke gelegenheden voor uitstapjes en dagtochten te vinden.

Ik ben ondertussen meer dan 300 keer van Nederland naar Hopfgarten gereden en eerlijk gezegd verveelt het mij niet. Wel jammer dat het 950 kilometer verwijderd is vanaf onze woning in Nederland. Als lichtpuntje voor de toekomst put ik echter hoop uit het geologische feit dat door de continenten verschuiving, waardoor ook de Alpen nog steeds hoger worden, Hopfgarten steeds dichterbij komt te liggen.
Marianna en André willen dit rustpunt graag delen met u en met anderen. Daarom hebben we in 2020 besloten om ons vakantiehuis ook open te stellen voor andere rustzoekenden. U bent in Mariandls appartement van harte welkom, geniet van uw verblijf.

Marianna en André wensen u een fijne en relaxte vakantie.